Lord of Mysteries 2 : Circle of Inevitability [Fan translation]

ราชันเร้นลับ (ราชันโลกพิศวง) ภาคสอง : บ่วงชะตากรรม ตอนที่ 32 ความผิดปกติ ※ ※ ※ ※ ※ พวกผ้า หม้อ ไข่ไก่ และสิ่งของอื่นๆ ที่ถูกเลือดสาดกระเซ็นใส่จนเกิดกลิ่นคาวฉุนรุนแรงชอนไชเข้าจมูกไม่ได้ทำให้กีโยม เบอเน็ตบาทหลวงประจำโบสถ์เปลี่ยนสีหน้าแม้แต่น้อย เขาเอี้ยวตัวไปมองที่ไหนสักแห่งในโบสถ์ จากนั้นร่างของลูมิแอร์ที่กำลังวิ่งเตลิดก็สะท้อนอยู่ในดวงตาสีฟ้าของเขา สีของรูม่านตาบาทหลวงประจำโบสถ์ซีดจางลง มันพร่าเลือนจนราวกับโปร่งใส ในสายตาของเขา รอบๆ ตัวลูมิแอร์มีสัญลักษณ์ซับซ้อนสีปรอทวนรอบเป็นชั้นๆ พวกมันบิดพันเกี่ยวกระหวัดในตัวเองจนเหมือนเป็นลำธารเล็กๆ สายแล้วสายเล่า และตัวลูมิแอร์เหมือนกำลังอยู่ในแม่น้ำมายาที่เป็นประกายระยิบระยับอันเกิดจากสัญลักษณ์เหล่านั้น ด้านหน้าเขายังมีสายธารพร่าเลือนอีกหลายสายที่มากยิ่งกว่านั้น กีโยม เบอเน็ตยื่นมือขวาออกไปในอากาศคว้าจับสัญลักษณ์สีปรอทที่อยู่รอบตัวเป้าหมาย ลูมิแอร์ย่ำเท้าขวาเต็มแรงเตรียมจะพุ่งตัวไปยังกระจกสีด้านหน้าเพื่อกระแทกชนออกไปโดยตรง แต่แล้วในตอนนี้ใต้เท้าเขากลับลื่นจนไม่อาจใช้แรงได้เต็มที่ ร่างเขาพุ่งลอยไปในสภาพปัดป่ายอยู่กลางอากาศ เสียงพลั่กตุ้บแคร๊กดังขึ...

ราชันเร้นลับ (ราชันโลกพิศวง) ภาคสอง : บ่วงชะตากรรม ตอนที่ 31 การเฉลิมฉลอง ※ ※ ※ ※ ※ ลูมิแอร์เพียงแค่ปวดใจด้วยความเสียดายตามนิสัยความเคยชินเท่านั้น แต่ไม่ได้ห้ามพี่สาวเอาไว้ เมื่อพวกเอวาแรมุนด์กลับหลังหันเดินไปบ้านหลังอื่นที่อยู่ใกล้ๆ เขาก็เจตนารั้งท้ายขบวน หันไปกระซิบกระซาบกับโอรอร์ “ถ้า ‘นิยายรายสัปดาห์’ ตอบโทรเลขกลับมาเมื่อไหร่ ต้องรีบเรียกฉันมาทันทีเลยนะ” “วางใจเถอะน่า เรื่องแบบนี้ฉันไม่ประมาทหรอก” โอรอร์ส่งสายตาให้ลูมิแอร์เป็นเชิงว่า ‘สบายใจได้ เชื่อมือฉันเถอะ’ กลุ่มคณะขบวนแห่ต่างมีความรื่นเริงปรีดีร้องเพลงกันเต็มที่ ไปเคาะตามบ้านของชาวหมู่บ้านกอร์ดูอย่างต่อเนื่องไม่หยุด จนกระทั่งสุดท้ายพวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์ของผู้บริหารท้องถิ่น ที่นี่ดัดแปลงมาจากปราสาทหลังหนึ่งในสมัยราชวงศ์เซารอน ตั้งอยู่เนินเขาริมหมู่บ้านกอร์ดู มีสีเข้มและหอคอยสูงสองหอ กำแพงรอบคฤหาสน์ถูกทำลายไปนานแล้ว พวกลูมิแอร์เดินผ่านสวนดอกไม้ที่คู่สามีภรรยาบิวส์เปิดให้เป็นการเฉพาะ ไปจนถึงประตูคฤหาสน์ ประตูใหญ่ที่เปิดอยู่นั้นสูงสี่ห้าเมตร หากไม่ใช่การต้อนรับแขกผู้มีเกียรติก็จะไม่ได้เปิดออกทั้งหมด จะเปิดเพียงแค่ในส่วนครึ่งล่างที่...

ราชันเร้นลับ (ราชันโลกพิศวง) ภาคสอง : บ่วงชะตากรรม ตอนที่ 30 เริ่มเทศกาลมหาพรต ※ ※ ※ ※ ※ ผู้หญิงคนนั้นมองออกไปนอกหน้าต่างร้านเหล้าเก่า “เกือบได้เวลาแล้ว งั้นสุดท้ายนี้ฉันจะบอกความรู้พื้นฐานเล็กๆ น้อยๆ ให้คุณฟังอีกนิดละกัน “จากกฎแห่งการไม่อาจถูกทำลายของคุณลักษณ์พิเศษน่ะ เราจึงได้รู้ว่าเมื่อคนรวมกับคุณลักษณ์พิเศษจะกลายเป็นผู้วิเศษ เมื่อสัตว์รวมกับคุณลักษณ์พิเศษจะกลายเป็นสัตว์วิเศษ อย่างงั้นถ้าสิ่งของรวมกับคุณลักษณ์พิเศษล่ะ จะกลายเป็นอะไร?” เธอพูดออกมาตรงๆ โดยไม่เปิดโอกาสให้ลูมิแอร์ตอบ “ก็จะเป็นวัตถุอาถรรพ์ “แต่เป็นเพราะตัวของสิ่งของไม่ได้มีพวกเจตจำนง ไม่มีจิตวิญญาณ ไม่มีการควบคุมตัวเอง จึงต้องใช้ปัจจัยอื่นๆ ในการผสมผสานเข้าด้วยกัน ดังนั้นหลังจากที่มันหลอมรวมเข้ากับคุณลักษณ์พิเศษแล้ว นอกเหนือจากการแสดงพลังพิเศษที่สอดคล้องกันออกมา ก็ยังนำมาซึ่งผลกระทบเชิงลบที่รุนแรงมากด้วย แต่ละโบสถ์จึงพากันใช้วิธีผนึกพวกมันเอาไว้ มีเหตุจำเป็นเมื่อไหร่ถึงค่อยใช้วิธีที่เหมาะสมในการคลายผนึก “นี่จึงเป็นเหตุให้วัตถุอาถรรพ์ถูกเรียกว่าวัตถุปิดผนึกนั่นเอง “และวัตถุอาถรรพ์ที่ถูกทางโบสถ์ใหญ่ปิดผนึกเอาไว้นั้นจะมีหมา...

ราชันเร้นลับ (ราชันโลกพิศวง) ภาคสอง : บ่วงชะตากรรม ตอนที่ 29 วิธีการ ※ ※ ※ ※ ※ ลูมิแอร์นำความรู้นี้มาผสมผสานกับวิชาฟิสิกส์ที่ร่ำเรียนมา เขาครุ่นคิดแล้วเอ่ยถาม “แล้วทำไมถึงไม่เรียกว่ากฎการอนุรักษ์ [1] ล่ะ?” “นั่นเป็นกฎอีกข้อหนึ่ง แต่คุณยังไม่ต้องเข้าใจเนื้อหารายละเอียดในตอนนี้หรอก” ผู้หญิงคนนั้นผงกศีรษะเป็นเชิงยอมรับ “อันที่จริงตัวแก่นสารใจความหลักของมันก็เหมือนกับกฎแห่งการไม่อาจถูกทำลายนั่นแหละ เพียงแต่จะมีเงื่อนไขเบื้องต้นและรายละเอียดจำเพาะเจาะจงเพิ่มขึ้นมาบางส่วน” อย่างนี้นี่เอง… ลูมิแอร์ใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดอย่างไตร่ตรอง “ตามกฎแห่งการไม่อาจถูกทำลาย ถ้าหากผมอยากจะได้คุณลักษณ์พิเศษมา นอกจากการล่าสัตว์ประหลาดที่เกี่ยวข้องแล้ว ก็ยังสามารถกำหนดเป้าไปที่ผู้วิเศษคนอื่นได้อีกใช่ไหม?” ในเมื่อคุณลักษณ์พิเศษไม่สามารถทำลายได้ งั้นหลังจากที่ผู้วิเศษตายไปก็ย่อมจะต้องมีคุณลักษณ์พิเศษแยกออกมาแน่นอน ผู้หญิงคนนั้นแสดงอารมณ์ออกมาในระดับหนึ่ง “คุณนี่เฉียบไวมาก “ดังนั้นกฎข้อนี้จึงไม่ควรให้ผู้วิเศษส่วนใหญ่รู้ เพราะจะส่งผลให้เกิดการฆ่ากันเอง ทำให้ในระหว่างผู้วิเศษจะไม่มีความไว้เนื้อเชื่อใจกันอีก...

ราชันเร้นลับ (ราชันโลกพิศวง) ภาคสอง : บ่วงชะตากรรม ตอนที่ 28 กฎ ※ ※ ※ ※ ※ ดวงตาของนกฮูกตัวนั้น ตาขาวสีน้ำตาลเหลืองกับตาดำของมันราวกับเรืองแสงขึ้นเล็กน้อยในตอนกลางคืน การมองดูลูมิแอร์ของมันก็ใกล้เคียงกับคำว่าจ้องมองมาก ลูมิแอร์ไม่ได้หวาดกลัวเหมือนกับสองครั้งก่อนอีกแล้ว เขาด่าออกไปด้วยเสียงทุ้มลึก “มองอะไรของแก? “ถ้ามีอะไร แน่จริงก็พูดออกมาสิ!” เขาไม่ได้มีเจตนาต้องการยั่วยุนกฮูกที่อยู่เบื้องหน้านี้ให้ได้หรอก เพียงแค่คิดจะใช้วิธีนี้กระตุ้นให้อีกฝ่ายแสดงวัตถุประสงค์ที่แท้จริงออกมาก็เท่านั้น ไม่อย่างนั้นแล้วกลางค่ำกลางคืนจู่ๆ มันก็บินมายืนจ้องตัวเองแบบนี้ ทำเอาตกใจกลัวขนหัวลุกไปหมด นกฮูกตัวนั้นยังคงนิ่งเงียบ ไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมาแม้แต่แอะเดียว ผ่านไปไม่กี่วินาทีมันก็กางปีกออกอีกครั้งแล้วบินหายลับไปในราตรีอันมืดมิด “ไอ้โรคจิตเอ๊ย!” ลูมิแอร์ด่าไล่หลังไป ในใจไม่กล้าผ่อนคลายลงแม้แต่นิดเดียว เขายังคงจ้องมองไปด้านนอกอย่างใจจดใจจ่อ พยายามจำแนกเงาดำมืดในห้วงราตรี เขายังจำได้แม่นว่าครั้งก่อนหลังจากที่นกฮูกมาหา ตนเองก็เห็นร่างนาโรคา แล้วพอรุ่งสางก็ได้รับข่าวการตายของนาโรคา ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะมีเรื่...

ราชันเร้นลับ (ราชันโลกพิศวง) ภาคสอง : บ่วงชะตากรรม ตอนที่ 27 ความเปลี่ยนแปลงห้าอย่าง ※ ※ ※ ※ ※ ปฏิกิริยาแรกของลูมิแอร์หลังจากที่เขาตื่นขึ้นมาท่ามกลางหมอกเทานั้นไม่ใช่การตรวจสอบสภาพร่างกายของตัวเอง แต่เป็นการลุกขึ้นนั่ง มองไปยังโต๊ะริมหน้าต่าง ดอกเกาลัดแดงสามดอกกับขวดแก้วบรรจุใบป็อปลาร์ป่นวางนิ่งๆ อยู่ตรงนั้น โดยได้รับแสงจางๆ ที่ฝ่าหมอกหนาทึบจากฟ้าลงมา “เธอส่งวัตถุดิบเข้ามาได้จริงๆ ด้วย…” ลูมิแอร์ถอนใจโล่งอก ลุกลงมาจากเตียงแล้วขยับตัวไปมา เขาดีใจที่พบว่าความเจ็บปวดที่คอและแผ่นหลังได้ปลาสนาการไปหมดสิ้นแล้ว เช่นเดียวกับความรู้สึกไม่สบายในร่าง “เป็นอย่างที่คิดเลย พอในความเป็นจริงหายดีแล้ว ในความฝันก็หายตามไปด้วย ถึงแม้ว่าอาการบาดเจ็บของทั้งสองฝั่งจะไม่เท่ากันก็ตาม…” ลูมิแอร์รีบเดินไปยังหน้าตู้เสื้อผ้าที่มีกระจกเต็มตัวติดไว้ ถอดเสื้อผ้าท่อนบนออกแล้วมองสำรวจทั่วตัว รอยนิ้วห้อเลือดห้ารอย รวมถึงรอยฟกช้ำดำเขียวทั้งหลายไม่มีหลงเหลืออยู่อีกแล้ว นี่ทำให้ลูมิแอร์อดสงสัยขึ้นมาครามครันว่าการล่าสัตว์ประหลาดพลังวิเศษเมื่อคืนนี้เป็นเพียงแค่ความฝันฉากหนึ่งหรือไม่ แต่ดีที่สิ่งของสีแดงเข้มในถุงผ้า จำนวนเหร...

ราชันเร้นลับ (ราชันโลกพิศวง) ภาคสอง : บ่วงชะตากรรม ตอนที่ 26 แอบแจ้งข่าว ※ ※ ※ ※ ※ ผู้หญิงคนนั้นกำลังกินครัวซองต์อยู่ ผ่านไปครู่หนึ่งเธอถึงจะตอบลูมิแอร์ “รู้สิ” เธอรู้เยอะจริงแฮะ… ลูมิแอร์รู้สึกยินดี หลังจากที่ไตร่ตรองคำพูดแล้วเขาก็เอ่ยขึ้น “ถ้าผมจะขอให้ท่านช่วยแก้ปัญหาของกอร์ดูจะได้ไหม ผมจะจ่ายค่าตอบแทนให้ในระดับหนึ่ง” เขาเปลี่ยนไปใช้คำที่แสดงความเคารพอีกครั้ง จากมุมมองของเขานั้น ผู้หญิงลึกลับคนนี้แข็งแกร่งกว่าพวกลีอาห์ทั้งสามคน ทั้งยังแข็งแกร่งกว่ามากด้วย หากว่าเธอยินดีช่วยเหลือ อย่างนั้นปัญหาของหมู่บ้านกอร์ดูก็จะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป ตัวเองกับพี่สาวก็ไม่ต้องเสี่ยงหลบหนี เอ่อ…ไม่สิ…ยังมีปัญหาอีกเรื่อง นั่นก็คือค่าตอบแทนในระดับนี้ตนเองอาจไม่มีปัญญาจ่ายไหวน่ะสิ ส่วนอีกฝ่ายจะรับปากหรือไม่ ลูมิแอร์ไม่มั่นใจแม้แต่นิดเดียว ที่จริงแล้วเขายังเตรียมใจไว้ในแง่ร้ายสุดจะร้ายด้วยซ้ำ เขาเพียงแค่รู้สึกว่าภายใต้สถานการณ์ในปัจจุบัน ไม่ว่ายังไงก็ต้องขอลองสักครั้ง ต่อให้ถูกปฏิเสธก็แค่เสียหน้านิดหน่อย เขาไม่สนใจหน้าตาอยู่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นหันหน้ามาทางลูมิแอร์ก่อนจะพูดเรียบๆ “ปัญหาที่นี่น่ะฉันจัดการได้อยู...

ราชันเร้นลับ (ราชันโลกพิศวง) ภาคสอง : บ่วงชะตากรรม ตอนที่ 25 ลำดับและโอสถ ※ ※ ※ ※ ※ เมื่อลูมิแอร์เข้าไปในร้านเหล้าเก่าก็รู้สึกผิดคาดที่ผู้หญิงคนนั้นตื่นแล้วและกำลังรับประทานมื้อเช้าอยู่ที่มุมเดิม ชุดที่เธอสวมเป็นชุดใหม่อีกแล้ว มันเป็นชุดเดรสยาวสีน้ำตาลที่มีระบายอยู่ด้านข้างและเนกไทแบบตั้งตรง ทั้งยังมีหมวกกำมะหยี่สีเข้มวางอยู่ด้านข้าง นี่ทำให้เธอดูราวกับเพิ่งกลับมาจากการไปงานชุมนุมสังสรรค์ที่ไหนสักแห่งของสังคมชั้นสูง “ตื่นเช้าจัง?” ลูมิแอร์สงบใจแล้วเดินเข้าไปหา ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้ามองเขา “ไม่คิดบ้างเหรอว่าฉันอาจจะไม่ได้นอนมาทั้งคืนก็ได้?” “นั่นสินะ” ลูมิแอร์ไม่ได้รู้สึกแปลกสำหรับสถานการณ์เช่นนั้น ถึงอย่างไรก็ตอนที่ใกล้ถึงเส้นตายสำหรับส่งต้นฉบับ โอรอร์พี่สาวเองก็โต้รุ่งอยู่บ่อยครั้ง เขาเพียงแค่สงสัยว่าผู้หญิงซึ่งมีที่มาอันลึกลับและไม่ทราบวัตถุประสงค์แน่ชัดคนนี้ทำไมจู่ๆ ถึงได้พูดประโยคแบบนั้นออกมา เขาเหลือบมอง ‘โต๊ะอาหาร’ ของอีกฝ่าย พบว่าอาหารที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะนั้นประกอบไปด้วยครีมซูเฟล่โรยหน้าด้วยถั่ว มัฟฟินอบที่ดูน่าอร่อยหนึ่งชิ้น ครัวซองต์หนึ่งชิ้น กาแฟดำหนึ่งแก้ว และคุกกี้ลิ้นแมว...

ราชันเร้นลับ (ราชันโลกพิศวง) ภาคสอง : บ่วงชะตากรรม ตอนที่ 24 สิ่งที่เก็บเกี่ยวได้ ※ ※ ※ ※ ※ ลูมิแอร์ไม่กล้าให้ตัวเองพักนานเกินไปเพราะกลัวว่าจะมีสัตว์ประหลาดตัวอื่นผ่านมา เขาพักเพียงช่วงสั้นๆ แล้วอดทนกับความเจ็บปวดที่ลำคอกับแผ่นหลัง รวมถึงความรู้สึกไม่สบายในตัว ค่อยๆ คลานไปข้างซากศพสัตว์ประหลาดตัวนั้น ในมือขวาเขายังถือขวานเอาไว้เพราะกังวลว่าเหยื่อยังไม่ได้ตายสนิท มันอาจจะกระโดดพรวดขึ้นมาเหมือนกับสัตว์ประหลาดไร้ผิวหนังตัวก่อนหน้านี้ เขาใช้เพียงแค่มือซ้ายข้างเดียวคลำที่ร่างสัตว์ประหลาด เจอเหรียญทองแดงค็อปเพ็ตที่เรียกว่า ‘ริก’ สามเหรียญกับถุงผ้าเปล่าๆ ใบหนึ่ง “มีแค่นี้เนี่ยนะ?” ที่ลูมิแอร์ผิดหวังนั้นไม่ได้เป็นเพราะเจอเงินเพียงแค่น้อยนิด แต่เป็นเพราะหาสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับพลังวิเศษไม่พบต่างหาก หากไม่เป็นเพราะอย่างหลังนี่ อยู่ดีๆ เขาจะแกว่งเท้าหาเสี้ยนมาสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนี้แบบเอาชีวิตเข้าแลกงั้นหรือ? นี่ถ้าหากไม่เป็นเพราะในความฝันบนร่างเขามีความพิเศษอยู่ล่ะก็ ตอนนี้เขาคงกลายเป็นเมนูจานเด็ดนอนอยู่ในท้องอีกฝ่ายไปแล้ว ลูมิแอร์ประคับประคองตัวเองให้ยืนขึ้น มองดูหัวสัตว์ประหลาดปืนลูกซองที่กล...